26.09.2024
Wartości NDS podane w ppm, wg nowego Rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 czerwca 2024 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz.U. 2024 poz. 1017) przeliczane są ze wzoru zalecanego przez SCOEL (2017)*
gdzie:
M - masa molowa [g/mol];
24,1 - objętość molowa obliczona w warunkach: temp. 20°C (298.15 K) i ciśnienia 1013 hPa
*) Methodology for derivation of occupational exposure limits of chemical agents The General Decision-Making Framework of the Scientific Committee on Occupational Exposure Limits (SCOEL) 2017
8 lipca 2024
Mikroplastik w Wodzie do Spożycia- Najnowsza Dyrektywa UE
Mikroplastik, czyli drobne cząstki plastiku o średnicy mniejszej niż 5 mm, stał się poważnym problemem środowiskowym i zdrowotnym. Wykrywalność mikroplastiku w wodzie do spożycia budzi niepokój zarówno wśród naukowców, jak i decydentów politycznych. Unia Europejska (UE) podjęła szereg kroków mających na celu regulację i kontrolę tego zjawiska, aby zapewnić bezpieczeństwo zdrowia publicznego.
- Dyrektywa w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (2020/2184) oraz
- Decyzja 2024/1441: Ustanowienie Metodyki Pomiaru Zawartości Mikroplastiku w Wodzie Przeznaczonej do Spożycia przez Ludzi.
Dyrektywa (2020/2184), przyjęta w grudniu 2020 roku, aktualizuje przepisy dotyczące jakości wody pitnej w UE. Główne założenia obejmują:
- Monitorowanie obecności mikroplastiku w wodzie pitnej.
- Wprowadzenie bardziej restrykcyjnych standardów jakości wody, w tym parametrów chemicznych i mikrobiologicznych.
- Zwiększenie transparentności i dostępności informacji na temat jakości wody dla konsumentów.
Decyzja 2024/1441 jest kluczowym krokiem w kierunku skutecznego monitorowania i kontroli mikroplastiku w wodzie pitnej w UE. Ustanowienie jednolitej metodologii pomiarowej zapewni spójność i dokładność danych, co przyczyni się do lepszego zrozumienia skali problemu i umożliwi podejmowanie odpowiednich działań naprawczych. Dzięki tej decyzji, UE wzmacnia swoje zaangażowanie w ochronę zdrowia publicznego i środowiska przed negatywnymi skutkami zanieczyszczenia mikroplastikiem.
W CIOP-PIB podjęto prace nad oceną efektów działania mikro- i nanoplastików stosowanych w przemyśle tworzyw sztucznych na układ oddechowy i nerwowy człowieka, w oparciu o dwa modele komórkowe: komórki śródbłonka naczyń włosowatych ludzkiego mózgu (hCMEC/D3) oraz ludzkie adenokarcynomiczne komórki nabłonka podstawnego pęcherzyków płucnych (A549). Do oceny toksyczności wybrano polistyren, polietylen, polichlorek winylu oraz polipropylen w formie nano i mikro. Badania są prowadzone w ramach VI etapu programu wieloletniego pn. „Rządowy Program Poprawy Bezpieczeństwa i Warunków Pracy”, finansowanego w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Projekt nr I.PN.15 pt. „Mikroplastik i nanoplastik jako źródło zagrożenia w środowisku pracy. Badanie toksyczności in vitro wybranych związków z wykorzystaniem ludzkich modeli linii barierowych”.
Więcej informacji na temat toksyczności mikro- i nanoplastiku znajdziecie Państwo w naszym artykule pt. „Drogi ekspozycji mikro- i nanoplastiku oraz potencjalne toksyczne efekty ich działania na zdrowie człowieka”. Med Pr Work Health Saf., 75(1), 81-96. https://doi.org/10.13075/mp.5893.01475
08 lipca 2024
Ukazała się Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/869 z dnia 13 marca 2024 r. w sprawie zmiany dyrektywy 2004/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Rady 98/24/WE w odniesieniu do wartości dopuszczalnych dla ołowiu i jego związków nieorganicznych oraz dla diizocyjanianów. O zmianach jakie wprowadza dyrektywa 2024/869 pisaliśmy 8 marca 2024 r.
08 marca2024
Rozporządzenie delegowane Komisji Europejskiej (UE) 2023/7071 wprowadziło do rozporządzenia CLP nowe klasy zagrożenia dla substancji chemicznych i mieszanin, dotyczące zaburzeń funkcjonowania układu hormonalnego w odniesieniu do zdrowia ludzi i środowiska, właściwości substancji trwałych wykazujących zdolność do bioakumulacji oraz toksycznych lub bardzo trwałych i wykazujących bardzo dużą zdolność do bioakumulacji, a także właściwości substancji trwałych, mobilnych i toksycznych lub bardzo trwałych, bardzo mobilnych.
08 marca 2024
Trwają prace nad wprowadzeniem zmian wartości dopuszczalnych dla ołowiu i jego związków oraz diizocyjanianów. 7 lutego 2024 r. opublikowano rezolucję ustawodawczą Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę Rady 98/24/WE oraz dyrektywę 2004/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wartości dopuszczalnych dla ołowiu i jego związków nieorganicznych oraz diizocyjanianów (COM(2023)0071 – C9-0022/2023 – 2023/0033(COD)) oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 7 lutego 2024 r. https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-9-2024-0066_PL.html#title1
Najważniejsze propozycje zmian do Dyrektywy 2004/37 dotyczą wartości dopuszczalnych.
Proponowana wiążąca wartość dopuszczalnego limitu narażenia dla ołowiu i jego związków nieorganicznych to 0,03 mg/m3. Wiążąca dopuszczalna wartość biologiczna dla ołowiu i jego związków nieorganicznych do dnia 31 grudnia 2028 r. miałaby wynosić: 30 μg Pb/100 ml krwi, a od dnia 1 stycznia 2029 r. - 15 μg Pb/100 ml krwi.
Zmiana do Dyrektywy 98/24 obejmuje z kolei wprowadzenie wartości wiążącej dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego dla diizocyjanianów (mierzone jako NCO): tj. dopuszczalną wartość narażenia zawodowego na poziomie 6 µg/m³ oraz dopuszczalną wartość krótkoterminowego narażenia wynoszącą 12 µg/m³, jak również przypisanie tej grupie notacji dotyczącej skóry oraz notacji dotyczącej działania uczulającego na skórę i układ oddechowy. Jednocześnie ocenia się, że przestrzeganie tych wartości narażenia zawodowego może być trudne, co wynika z kwestii wykonalności pomiarów technicznych oraz czasu potrzebnego na wdrożenie środków zarządzania ryzykiem, w szczególności w sektorach niższego szczebla, w odniesieniu do takich działań, jak: stosowanie farb, praca z ołowiem metalicznym, rozbiórka, naprawa i gospodarowanie złomem, gospodarowanie innymi odpadami i rekultywacja gleby. W związku z tym proponowana jest do dnia 31 grudnia 2028 r. wartość przejściowa wynosząca 10 µg NCO/m³ wraz z powiązaną dopuszczalną wartością krótkoterminowego narażenia wynoszącą 20 µg NCO/m³.
Więcej informacji: